As entidades financeiras que recoñeceron publicamente que están mal,
negocian ERE’s e modificacións substanciais das condicións de traballo. Estes
ERE’s e modificacións substanciais que negocian as empresas que recoñecen
publicamente que están mal, inclúen as seguintes cuestións:
1. Prexubilacións.
2. Baixas
incentivadas (despedimentos pagados).
3. Mobilidade
xeográfica.
4. Peches
de centros de traballo e reducións de persoal nas oficinas.
5. Recortes
salariais.
Curiosamente o Banesto está aplicando, unilateralmente,
é dicir, sen
negociar:
1. Prexubilacións.
2. Baixas
incentivadas.
3. Mobilidade
xeográfica.
4. Peches
de centros de traballo e redución de persoal nas oficinas.
5. Recortes
salariais (vía Convenio
Colectivo, non compensados a nivel de empresa, e tamén a través da desaparición
e recorte dos complementos).
As entidades que están mal ou moi mal,
queren convencer aos traballadores e traballadoras da necesidade de arrimar o
lombo para que estendan a xornada laboral; no Banesto visítase individualmente
para explicar que “é preciso traballar polas
tardes”.
As políticas comerciais das entidades que están
mal ou moi mal, dan imaxe de ser á desesperada, facendo correr aos
traballadores e traballadoras atrás dos clientes coa lingua fóra. O que
diferenza a política comercial do Banesto é que iso non o facemos dende que
comezou á crise, vén de lonxe.
Menos mal que o que fai Banesto non
transcende; con estes vimbios alguén mal pensado diría que forma parte do
pelotón dos torpes, e podería preguntarse: Tan mal está o Banesto?
Pero todos e todas tranquilos. Podemos
estar orgullosos, se nos despiden, trasladan ou nos recortan os salarios, faino
unha Entidade do Grupo Banco Santander “o
mellor banco do mundo mundial”.
Galiza, 3 de outubro de
2012
Ningún comentario:
Publicar un comentario